Gedicht
陳育虹
〈星期天〉
這是一個閒置的
星期天 不用上教堂
不用買菜
不用澆盆景 花已經枯萎
巴赫已經奏完最後的
變奏 沒有
工人敲門 水泥牆已經砌好
星際大戰又開始上演
這該是原力覺醒的年代 不是
完結篇 天空擁擠如常
沒有天使降臨如雨
多海嘯的海岸線
多棺槨的國界
地鐵會不會再次
槍響 貓在暖爐旁
她雪白的雪一樣的身體會不會融化
Chen Yuhong
ZONDAG
dit is een vrije
zondag ik hoef niet naar de kerk
geen boodschappen te doen
geen planten water te geven de bloemen zijn al verwelkt
ben al klaar met bach de laatste
variatie er staan geen arbeiders
voor de deur de muren van cement zijn al opgetrokken
star wars draait weer
het is de tijd van the force awakens niet
de laatste episode het is druk in de lucht zoals gewoonlijk
er zijn geen engelen die neerdalen als regen
een zeekust met veel tsunami’s
een landsgrens met veel doodskisten
zullen er in de metro opnieuw
schoten klinken? de poes ligt naast de kachel
zal haar als sneeuw zo witte lichaam smelten?
Vertaling Silvia Marijnissen
De Taiwanese Chen Yuhong (1952–) schrijft veelal tijdloze gedichten vol verstilling,
licht, water, maan, liefde , hoop en levensvragen. Hoewel dit gedicht heel vredig
begint met een rustige zondag, dringen plotseling de nare dingen die in de wereld
gebeuren de huiskamer in. Het contrast tussen de wereld binnen en buiten is groot.
Hoe moet of kan een mens daar mee omgaan? Met de vraag in de laatste regel –
zal het witte lichaam van de poes smelten? – lijkt de dichter te willen zeggen: alles is
mogelijk, we weten niet wat ons in het leven allemaal nog te wachten staat.
(Vertaling uit de bundel De zon verschrompelt tot een witte dwerg, Poëziecentrum, 2022.)
Silvia Marijnissen vertaalde romans van Nobelprijswinnaar Mo Yan en van Eileen
Chang, moderne poëzie van vele dichters uit China en Taiwan, en klassieke
landschapspoëzie. Samen met Anne Sytske Keijser en Mark Leenhouts vertaalde ze
de 18e-eeuwse klassieker De droom van de rode kamer.. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
