Monique Knapen bezocht recentelijk met haar dochter voor een werk-cultuurreis Beijing en het Qing Cheng heiligdom. Zij verbaasde zich over de grote tegenstellingen tussen de acceptatie van digitale toepassingen en de hang naar historie en cultuur; voor ChinaNU+ noteerde ze enkele van haar bevindingen.
Dichtbij de enigszins vergane, beroemde winkelstraat Wang Fu Jing in Beijing logeerde ik in een hotel dat ik online vond. Op de plaatjes leek het groots en luxe, maar in werkelijkheid een compacte doos, weggestopt in een smalle steeg. De lobby was niet meer dan een veredelde ontvangstbalie, opslagruimte voor koffers en loungeruimte met een krappe bank. Geen luxe, wel efficiënt en praktisch, goed geprijsd en van alle gemakken voorzien.
Dit plaatje past in de consumenten-maatschappij die China is. Voor iedere doelgroep komen er producten en diensten die verfijnder zijn dan bij ons in Nederland. Dit hotel had ook een restaurant en uiteraard behoorde bezorging op de kamer tot de mogelijkheden. Dit gebeurde door een heuse robot die zelf de lift bedient, de kamer opzoekt en een berichtje naar de opdrachtgever stuurt als hij voor de deur staat. Hij kan ook mensen ontwijken die hem/haar storen tijdens zijn tocht. Prachtig en zo’n mooie uiting van de onstilbare honger naar vernieuwing en acceptatie van nieuwe technieken.
Alles gaat digitaal in China. Volgens mijn vriendin doet iedereen mee, ook de ouderen. Zo moeilijk is het niet, zegt ze, en zonder kan gewoon niet. Onderweg naar het plein van de Hemelse Vrede zijn er vele checkpoints, maar ook kaartjes kopen voor de Verboden Stad, trein of fiets pakken gaat via een app: alles wordt digitaal genoteerd en gecheckt. Zelfs mijn dochter van 24 keek haar ogen uit.
Chinezen accepteren technologische vernieuwingen gemakkelijk. Ondertussen is er veel aandacht voor China’s lange geschiedenis en de Chinese cultuur. Dit zie je bijvoorbeeld op televisie, maar ook bij de toeristische trekpleisters, die vaak historisch van aard zijn. Voor mij was het nieuw om jonge vrouwen te zien die zich uitdossen in klederdracht uit de Han dynastie ‘Hanfu’; keizerlijke kleding, compleet met schoenen en pruiken, tot kunstzinnige make-up aan toe. Overal zie je kleine studio’s waar je je kan laten transformeren naar de pracht en praal van deze vervlogen tijden. Blijkbaar een trend! En wat een clash van traditie en vernieuwing. Alles wordt immers met de smartphone geregistreerd en afgerekend.
Later, bij de berg Qing Cheng in Szechuan, bij ons bezoek aan elf eeuwenoude Taoïstische tempels, zag ik veel jonge en oude Chinezen genieten van het prachtige landschap, de perfect georganiseerde voorzieningen (transport met busjes, een kabelbaan voor de minder sportieve toerist, toiletten, paviljoens om te rusten), maar ook hier geen toegang zonder identiteitsbewijs en afrekenen met je telefoon voor elk afzonderlijke attractie van het heiligdom.
Verblijf bij deze toeristische attractie is zeer efficiënt georganiseerd in een afgezonderd dorp, waar diverse hotels bij elkaar liggen. Wij waren toevallig getuige van een fotoshoot met een heus fotomodel uitgedost in ‘Hanfu’. Of wij ook wilden poseren aan het zwembad? We lagen er toch. Leuk voor de foto’s. Daar hoefden we dan weer geen digitale toestemming voor te geven. Als dank wel een heerlijke high tea, compleet met macarons en een fruitschaal die ook altijd kleine tomaatjes bevat. Een typische Chinese combinatie waar mijn dochter weer van opkeek.
Onveranderd is ook de hartelijkheid en spontaniteit in China. Bij het zien van mijn gestuntel bij de metro, bijvoorbeeld als er geen signaal doorkomt om de app te bedienen, werd er tot tweemaal toe door onbekenden voor ons betaald. Overal werden we aangesproken door mensen, wilden met ons op de foto en gaven ons het gevoel zeer welkom te zijn.
Alle publieke voorzieningen zijn brandschoon. Sommige baliemedewerkers lijken op robots als zij in staccato informatie geven. Zoals vanouds wordt er hard gewerkt. Taxichauffeurs zijn bereid te wachten, je de volgende dag te halen, je mee te nemen naar goede restaurants en dit zonder gezeur of sacherijn. Althans, zo lijkt het. Mijn tijd in China was kort en wie weet zie ik het verkeerd, maar ondanks de alom aanwezige controle van camera’s, 30 op een druk kruispunt is normaal, blijf ik het gevoel van thuiskomen in Beijing houden.
